به گزارش گروه بين‌الملل خبرگزاري تسنيم، روزنامه پاساير نويه پرسه در مطلبي اين پرسش را مطرح كرد كه ايالات متحده آمريكا تحت رهبري ترامپ به كجا مي‌رود؟

در اين مطلب آمده است: اخراج‌هاي گسترده، استقرار نيروهاي نظامي در شهرها، اقدامات غيرقانوني عليه مخالفان و همه اين‌ها به بخشي از زندگي روزمره دولت در ايالات متحده تبديل شده است و اين در حالي است كه دونالد ترامپ تنها نه ماه است كه در قدرت تيم فوتبال اسپانيا است.

كارشناساني كه باب ميل ترامپ نيستند اخراج مي‌شوند، سخنراني‌هاي توهين‌آميز عليه مخالفان سياسي شنيده مي‌شود و مردان نقابدار را مي‌توان در خيابان‌ها ديد كه به مهاجران حمله مي‌كنند. اين ها اتفاقات روزمره اين روزها در آمريكا است.

سبك رهبري دونالد ترامپ، رئيس جمهور ايالات متحده، كه خود را به عنوان يك هنرمند نيز معرفي مي‌كند، به همان اندازه كه بي‌سابقه است، نامنظم نيز هست. او نه ماه است كه با يك خودكار ضخيم نوك‌تيز حكومت مي‌كند و فرمان پشت فرمان را با آن امضا مي‌كند.

اين مقام جمهوري‌خواه آمريكايي اين روزها با يك جمله واقعاً قابل توجه از خود دفاع كرده است و گفته است: من ديكتاتور نيستم.

در شيكاگو، تنش‌ها در حال افزايش است. ترامپ مي‌خواهد به اتهام جرم و جنايت شايع - مشابه كاري كه قبلاً در واشنگتن و لس‌آنجلس انجام داده است - در اين شهر ميليوني انجام دهد و سربازان نظامي را در خيابان‌ها مستقر كرده است. پاكسازي و ايجاد نظم، شعار ترامپ است.

در اين ميان فرماندار دموكرات ايالت ايلينوي، كه شامل شيكاگو نيز مي‌شود، ترامپ را به تلاش براي ارعاب رقباي سياسي متهم مي‌كند. نكته قابل توجه اين است كه شهرهايي كه رئيس جمهور آمريكا به آنها اشاره كرد، توسط دموكرات‌ها اداره مي‌شوند.

البته سياست‌هاي ترامپ توسط دادگاه‌ها مورد بررسي دقيق قرار گرفته و بارها مسدود شده‌اند. اما كنگره، كه حزب جمهوري‌خواه ترامپ در هر دو مجلس آن اكثريت را دارد، مخالفت چنداني با اين گونه اقدامات رئيس جمهور آمريكا نشان نمي‌دهد.

چگونگي برگزاري جلسات كابينه در آمريكا واقعاً شگفت‌انگيز است. در آخرين جلسه كابينه رئيس جمهور آمريكا در مقابل دوربين‌ها از كار خودش تعريف كرد و وزرايش هم او را ستودند.

براي مثال، لوري چاوز-درمر، وزير كار، از رئيس‌جمهور دعوت كرد تا چهره بزرگ و زيباي او را بر روي يك بنر غول‌پيكر بر سردر وزارتخانه‌اش ببيند.

استيو ويتكاف، فرستاده ويژه خاورميانه هم خطاب به ترامپ گفت: تنها آرزويش اين است كه كميته نوبل بالاخره خودش را جمع و جور كند و بفهمد كه شما از زمان مطرح شدن جايزه صلح نوبل، بهترين نامزد هستيد.

اين گونه ستايش ها نماد يك تفاوت مهم با دوره اول رياست جمهوري ترامپ است. در آن زمان، براي مثال، بيل بار، دادستان كل و مارك اسپر، وزير دفاع، نشان دادند كه براي آنها خطوط قرمزي وجود دارد.

ترامپ كه براي جايزه صلح نوبل رقابت مي‌كند و خود را به عنوان يك صلح‌جو كه به جنگ‌ها پايان مي‌دهد، به تصوير مي‌كشد، اينترنت را با داستان‌هاي موفقيت از طريق كانال‌هاي شخصي و دولتي خود پر كرده است.